#پاسخ    و اَقْسَمُوا بِاللّهِ جَهْدَ اَیْمانِهم؛ لَئنْ جائتْهُم آیةٌ لَیُؤمِنَنّ بِها، قُلْ:"اِنّما الْآیاتُ عندَ الله"  و ما یُشْعِرُکُم؟ اَنّها اذا جائتْ لایُؤمِنُون. ترجمه ای که شما بدان اشاره کردید_که معمولا همان گونه ترجمه می کنند_ترجمه آزاد بود که درست است. اما ترجمه ی تفسیر گونه و دقیق آیه مزبور_ با توجه به این که اولاً، حرف" ما" در "ما یُشْعِرُکُم "، استفهامیه است و ثانیاً، ماده ی" شعور" با حرف جر" باء" متعدی می شود، مثل این آیه١٩ کهف: "... وَلْیَتَلَطَّفْ و لایُشْعِرَنَّ بِکُم اَحَداً"، و و بر این اساس، تعبیر "اَنَّها" در "اَنَّها اذا جائتْ لایُؤمِنُون"، منصوب به نزع خافض است و در اصل چنین بوده است: " و ما یُشْعِرُکُم بِاَنّها اذا جائتْ لایُؤمِنُون"،  و ثالثاً، فاعل در فعل مضارع "یُشْعِرُکُم" ضمیری است مستتر(=هو) که به "ما"ی استفهامیه بر می گردد، با توجه و ملاحظه این سه نکته، ترجمه آیه، چنین است: (کافران و ناباوران مکه، سخت ترین سوگندها را خوردند که چون معجزه ای بیاید، بدان بگروند_به آنان بگو: معجزات فقط دست خداست_و چه چیزی شما را می آگاهانَد به این مطلب که هر گاه معجزه ای آید_آنان ایمان بیاورند؟ خیر_ ایمان نمی آورند)